Konu: Emre Aydın'ın tüm şiirleri... C.tesi 29 Ağus. 2009, 14:42
Yaşadığımdan emin değilim.Gittiğinden eminim ama bak,seni özlediğimden eminim. Yirmi beş yaşında bir hayal kırıklığı olduğumdan hiç şüphem yok mesela. Beceriksizliğimden,yalnızlığımdan,bu şehri sevmediğimden,düzensizliğimden,yorgunluğumdan,huysuzluğumdan,baltalarınızdan birine sap olmamışlığımdan hatta olamayacak olmamdan,kırgınlığımdan,bir gün bana ayrılan sürenin sonuna geleceğimden her tavşan kesildiğimde dünyanın dağ olma vaziyetinden filan eminim. Örnekleri çoğaltabilirim.Örnekleri çoğaltabileceğimden eminim.
Birileri namusum üzerine yemin edecek,
Ölür müydün sanki sevsen beni.
Günlerdir doğru dürüst uyuyamıyorum.Ellerim parçalanıyor ne zaman yazmayı denesem.Ağzım artık daha bozuk. Her tarafta pis bir koku;nefes alamıyorum. Çok bekledim seni.Her halimle,her yerimle bekledim. Yetkiler verdim kendime;tuttum seni affettim. Aramanı bile bekledim bazen.Ağır küfürlerle örtbas ettim sonra aramayışlarını.Bunca zaman aramayışlarını biriktirdim. Seni bekledim ben çünkü Seni bekledim. İçtim..içtim..içtim... Kustum. En çok giderken bıraktığın kelimeleri kustum.Sanat filan dedi bazısı o kelimelere bazısı bunlardan bir bok olmaz dedi. Senin önemsediğin kadar önemsemedim ben o kelimeleri,senin danışma gruplarının önemsediği kadar önemsemedim. Kustum..kustum..kustum. İçtim.
Ellerimle yaptığım cam evim kırılacak,
Ölür müydün sanki sevsen beni.
içimden geç içimi sil artık özlemek istemiyorum.
Neye el atsam MESAJI OKUMA VE SİL! ediyorum. Yine de fiyakalı durumlar peşindeyim hep. En sert içkileri kaçırıyorum soluk boruma bilerek.Her yıl ilkokula başlıyorum.Her gün yeni bir krallık kurup öldürüyorum kralını gece yarısına doğru. Uzatmaya gerek yok;sen olmayınca yapamıyorum.
senin için yalnız bıraktım kendimi. neşterden bozma bir tahter*[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]**li üzerindeyim de kimseyle oynamak istemiyorum sanki kimse yok karşımda buna rağmen yerde karşımdaki oturak, evet yerde! hem boş hem yerde! havada olan benim havada asılı olan! ben varsam bir ağırlığım da olmalıydı halbuki benim yanlış mı?
eksik buluyor musun hiç göremediğin yerlerini? buluyorum ben “nasılsın” diyorlar mesela “iyidir” diyorum “ne olsun,aynı” sonra diyorum ki kendime “ben istenmiyor olmakla ilgiliyim”
bir kaç bir şey var hiç unutmuyorum bir kere karşılaştık ya hatırlıyor musun ne kadar güzeldi eski sevgililer neden arkadaş olamasın tadındaydı gerçi ama güzeldi sen çok güzeldin geceydi,evine kadar yürüdük yoruldun çok hafif kızardı yanakların azıcık alkollüydün özlemiş gibiydin üstelik beni çok konuşmadın bir kaç bir şey anlattın ki önemsemiyordun anlattıklarını ama gözlerin parlıyordu,anlatabiliyor olmayı sevmiş gibiydin “nasılsın” dedin sonra birden gerçekten “nasılsın” diyordun “iyidir” dedim ben “ne olsun,aynı” demedim çok mutluydum çünkü utanmasam ağlayacaktım
o kadar yakın mıydı senin evin çok çabuk varmadık mı? çok mu hızlı yürüdük ki ben mi hızlı yürüttüm seni? ve sen o apartmana ne zaman girdin de ne zaman söndü o ışık? sonra ben dedim ki kendime “ben istenmiyor olmakla ilgiliyim” utanmadım ağladım
nasılsın Su?mutlu musun? büyüksün benden farkında mısın havada olan benim havada asılı olan artık debelenmiyorum ayna önünde iyi göründüğüm bir açı yakalayana kadar kabullendim bile sayılır çirkinliğimi temizlemiyorum odamı heyecanla uyanmıyorum “nasılsın” diyorlar mesela “iyidir” diyorum “ne olsun aynı”.
senin için yalnız bıraktım kendimi fedakar aşık tadında değil yada aklanmaya çalışan yahuda tadında öyle bıraktım işte elimde olmadan hiçbir şey talep etmeden bıraktım hatta bir ölü nasıl aklayamazsa kendisini öyle
bir kaç bir şey var hiç unutmuyorum dedim ya terminalleri de unutmuyorum sen giderken daha soğuk olurdu terminaller ağlardın bazen,ben ağlamazdım bir mecburiyeti çoktan kabullenmiş hatta o mecburiyete alışmış gibi susardım. güçlü biri gibi susardım ki yemin ederim kimsenin yanında senin yanında hissettiğim kadar güçsüz hissetmezdim kendimi (bilmiyorum güçsüz mü doğru kelime aciz mi) bu her zaman böyleydi en çok terminallerde böyleyi bu kıskançlık krizi oldu sonra böyleydi bu dediğimin adı yemin ederim olsun istemedim ben kendi kendine oldu depresyon oldu sonra oldu işte bir şeyler neticede ben unutmuyorum terminalleri ki ne zaman gitsem o terminallere(sadece gitmek zorunda olduğum zamanlarda gidiyorum) çatlaklar görüyorum yerlerde büyük bir hüzün görüyorum o çatlaklardan havaya karışan neden kimse görmüyor bunu da bir ben görüyorum?
ve Su, bir mecburiyeti çoktan kabullenmiş hatta o mecburiyete alışmış gibi yalnız bıraktım kendimi senin için sıfır altı gün sıfır sekiz gece sustum önce sonra “iyidir” dedim “ne olsun aynı” ve bakıp aynada gittikçe çirkinleşen yüzüme “ben” dedim “ben istenmiyor olmakla ilgiliyim” ve Su, alıştım ben alıştım...
hatta evrenin bütün yalnızlıklarını üstüme alındım ...
En çok senin yanında üşürdüm sen beni her zaman üşütürdün de haddimi aştığım zamanlarda sana yaklaşmayı denediğim zamanlarda yani en acımasız soğuğunu çarpardın üstüme çok toydum dayanamazdım buz kesilirdim ve son bir vuruşla paramparça etmeyi de ihmal etmezdin o buz kütlesini her seferinde yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını
Suya benzerdin musluktan damlardın mesela ben uykuya dalmadan hemen önce uykumu sikmek için yada durup dururken bir salgın hastalık getirirdin uzaklardan bana armağan ederdin
Hiçbir şey yapmasan ayakkabımın içine girerdin tam da evden yeni çıkmışken ben
Sen basbayağı suya benzerdin ne zaman kötü hissetsen kötü hissettirmek için yokuş aşağı akmaya başlardın bütün gücünle tabi ki ben olurdum yokuşun altında ve her zaman hazırdı savunman; yokuş yukarı nasıl akacaktın ve tabi ki gövdemi parçalardın sen benim gövdemi parçalardın da yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını
Sen suya benzerdin ya sensiz olmazdı olduğu kadar da olmazdı yani ben bir hiç kimseydim ama yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını
memet sever`e b.k gibi hissediyorum memet ömrüm yapamadıklarımı düşünmekle geçecek bana kardeşlik yapma şimdi teselli filan verme her ömür böyle geçmiyor mu seninki de böyle geçecek..
adam gururla lokantadan içeri girdi yorgundu adam çok yoksuldu hem de babaydı kolunda karısı vardı elinde kızı
adamın karısı vardı karısının elleri vardı delik deşik hazır cevabı vardı her soruya verdiği; "ben bilmem beyim bilir" muhtemel hiç bir zaman sevmemişti beyini.
adamın kızı vardı kızın gözleri vardı yüzü vardı sonra üstü başı vardı eski bir gülümsemesi vardı ki yüzüyle gözlerini neredeyse tamamen örten lokantaya gelebildiklerindendi o gülümsemesi başka bir şeyden değil
bir de yavaş yemesi vardı kızın neden hemen dönmek isteyecekti ki bir oda bir salon yalnızlıklarına
nasıl olacak biliyor musun iki bin bilmem kaçın bilmem ne ayında istiklal`den geçeceğim ilk sapağın başında sen duracaksın yanında dört kişi olacak üçü erkek biri kadın erkeklerden biri sevgilin belki kocan büyük ihtimalle kocan önünüzden geçeceğim dibinizden sen beni görmeyeceksin kocanı öldürmem gerekecek seni de öldürmem gerekecek hiç kimseyi öldürmeyeceğim ama önünüzden geçeceğim dibinizden sen beni görmeyeceksin
nasıl olacak biliyor musun kıyafetini sevmeyeceğim yine yanındakileri hiç sevmeyeceğim her taşın altından acı çıkacak sen çıkacaksın hatta kocan çıkacak hakkın yok buna ama böyle olacak sen beni görmeyeceksin kocan görecek sana bir şey söyleyemecek nasıl olacak biliyor musun çok kötü olacak başım yerlere düşecek
Konu: Emre Aydın'ın tüm şiirleri... 
C.tesi 29 Ağus. 2009, 14:42
